Site En Üstü 728x90 - 970x90 (bball)

Esra Ural: Nevriye Abla'yı kendime örnek alıyorum

TBF, A Milli Kadın Takımın genç oyuncusu Esra Ural ile röportaj gerçekleştirdi. İşte o röportaj:

Esra Ural: Nevriye Abla'yı kendime örnek alıyorum

Sadece kendi değil..
Yüreği de dev gibi bu kızın.
İnsanlık..
Yardımseverlik..
Sevecenlik..
Kişilik dersen..
Onlar da 10 numara..
Bu kızın adı; Esra Ural..
A Milli Kadın Basketbol Takımımız’ın genç yıldızı..
Slovenya kampında Rio Olimpiyatları’na hazırlanan Ay-Yıldızlı ekibimizin neşe kaynağı.. 

Senin doğum yerin Mersin’den 9 yılının geçtiği Kayseri’ye uzanan ilginç bir sporculuk hikayen var. Her şey nasıl başladı?
- İlkokulda başarılı bir öğrenciydim. Dersler dışında spora ya da basketbola hiçbir ilgim yoktu. Eğitimime daha çok ağırlık veriyordum. Ama boyum ilkokul yıllarımda bile dikkat çekiyordu. Ortaokula geçtiğimde beden eğitimi öğretmenim Aykut Bodur benden basketbol oynamamı istedi. Ben o zamanki düşüncemden dolayı basketbolun beni derslerimden uzaklaştıracağına inanıyordum. Zaten genellikle toplum olarak bu düşünce tarzı bize hakimdir ya: "Sporla uğraşan derslerinden uza kalır" diye... İlk zamanlarda aynen ben de öyle düşündüm. Aradan bir süre geçti. 8. sınıfa geçtiğimde ailemin de desteği ve ısrarıyla, sadece şehir içindeki maçlarda, turnuvalarda oynamam şartıyla basketbola başladım. O sırada TED Mersin Koleji Antrenörü Gülşah Özgül beni burslu olarak okuluna almak istedi. Ben de hem eğitimime devam etmek hem de basketbol oynamak için bu teklifi kabul ettim. Gülşah Hoca bir gün basketbol federasyonundaki yetkilileri aramış, "Benim elimde bu boyda, bu yaşta bir kız var, gelip bir görün" demiş. Milli Takım için beni çağırdılar. Yani basketbola tam oalrak bu şekilde ilk adımlarımı attım. Daha sonra ise Kayseri’de basketbolla ilgili bir oluşum başlatılıyordu. Davut Güngör ve Ayhan Avcı beni de bu oluşumun içine katmak istediler ve Kayseri'ye transfer ettiler. Ben de bu şekilde yarı Kayserili oldum diyebilirim. :)

Ailede başka uzun boylu kimse var mı? Yoksa sizin oralar sulak topraklar mı?
- Ailemde benden başka herkes normal boyda diyebilirim. Annem 163 cm, babam ise 178 cm. Sadece annemin dedesi 180 cm imiş. Sebebi sulak topraklar mı bilemem ama bazen beni leyleklerin getirmiş olabileceğini de düşünmüyor değilim hani. :)

Uzun yıllar Kayseri’de forma giydin. Zor olmadı mı Fenerbahçe’ye gitmek? Bu kararı nasıl verdin?
- Uzun yıllar formasını taşıdığım Kayseri’den ayrılmak benim için elbette kolay olmadı. Lise ve üniversiteyi Kayseri'de okudum. Sosyal çevremin büyük bir çoğunluğu burada. Fenerbahçe'den teklif gelmesi beni heyecanlandırdı. Ailem bu konuda artık benim yeni bir ortamda bulunmamın iyi olacağına inandıklarını belirtti. Ben de yeni tecrübeler edinmenin zamanının geldiğine karar verdim. Bu yüzden Fenerbahçe’nin benim için çok doğru bir tercih olduğunu düşündüm ve anlaştık.

1.98 boyun var. Genelde bu kadar uzun olanlarla özellikle okulda gırgır falan geçerler. Senin boyunla da geçtiler mi?
- Diğerlerinden uzun olduğum için, benim sınıfta kaldığımı düşünürlerdi. Bu şekilde dalga geçerlerdi.Onların böyle düşünmesi de beni çok üzerdi. İnsanlar boyuma o kadar çok takılmıştı ki bunun için doktora bile gittim ve "Ben neden bu kadar uzuyorum?" dedim. Uzun bir süre tedavi gördüm. Günde 3 iğne vurulduğum oldu. Çeşitli ilaçlar da kullanmam gerekti. Bu durdurulmuş halim diyebilirim. :)

Bu boyla hiç smaç bastın mı ya da basmaya yeltendin mi? Örneğin bir dönem Galatasaray forması da giyen Sylvia Fowles basardı.
- Yapar mıyım, yapamaz mıyım gizemi kaçmasın diye hiç denemedim.

Bu kadar uzun boyla kıyafet alırken zorluk çekmiyor musun? Örneğin Tuğçe bazı ayakkabılarını internet sitesinden sipariş veriyormuş.
- Bizim ülkede büyük beden anlayışı genel olarak "kilo" bazında. Kıyafetleri boydan büyütme düşüncesi yok. Bu yüzden evet kendime uygun kıyafetleri bulmakta zorlanıyorum. Uzun kollu kazakları ben t-shirt olarak giyiyorum. :) Mesela hiç topuklu ayakkabım olamadı. Yani çok zorlandığım doğrudur.

"Nevriye Abla'yı kendime örnek alıyorum"

Kendine örnek aldığın, "Ben de onun gibi olacağım" dediğin bir basketbolcu var mı?

- Nevriye Abla benim kendime örnek aldığım basketbolcudur. Gerek sporcu disiplini, gerekse saha içindeki performansı ve liderliğiyle sadece kendi pozisyonu için değil herkes için güzel bir örnek olduğunu düşünüyorum. Türk basketbolu için de tartışmasız çok büyük bir değer.

Peki Nevriye bırakınca onun yerini doldururum diyor musun? 
- Nevriye Abla gibi özel bir basketbolcunun yerini hiç kimsenin doldurabileceğini düşünmüyorum. Onun basketbolumuza verdiği emek ve kattığı değer yeri doldurulamayacak kadar çok fazla. Yerini doldururum demek, doldurmaya çalışmak bence çok saçma.

2015-2016 sezonunda acayip bir rekorun var. Ne olduğunu biliyor musun?
- Şu an aklıma gelmedi.

51 maçta sadece 5 kez 3’lük atışı denemiş ama hepsinde başarısız olmuşsun.
- Aslında ben idmanlarda üçlük atıyorum. Elime gelen ilk top hariç, Ayhan Abi de maçlarda yeri gelince üçlük kullanmamı söylemiştir hep. Hatta kendisi etkili oynadığım maçlarda beni ödüllendirmek için buna özel set bile çizmiştir. Ama boyalı alan ağırlıklı oynadığım için ilginç bir rekor olmuş.

3’lüğü bir tane de ben deneyeyim diye mi atıyorsun, ya da top son anda senin elinde mi patlıyor?
- "Bir tane de ben deneyeyim" diye hiç üçlük atmadım. Zaten bu düşünce bana saçma geliyor. O an takımım için hangisinin daha iyi olduğunu hissedersem ya da benden nasıl oynamam bekleniyorsa öyle oynarım. Ama bazen kendimi iyi hissettiğim zamanlar üçlük kullandığım da oldu.

Peki en son 3’lük deneyip attığın maçı hatırlıyor musun?
- Hayır hatırlayamadım.

2014-2015 sezonu. 6’da 1 atmışsın. 
- Olabilir.
"Rekor olmazsa da ilkler her zaman önemlidir"

Peki şu an aklına gelen olumlu anlamda bir rekorun var mı? Örneğin çok ribaunt almak ya da çok sayı atmak gibi.
- Galiba 2010-2011 sezonuydu. O hafta Botaş deplasmanımız vardı. Bizim için çok önemli bir maçtı ve Lara sakatlanmıştı. Botaş’ta o zamanlar Courtney Paris vardı. Paris’e karşı 18 sayı, 12 ribauntla oynamış ve TKBL de resmi bir maçta kariyerimdeki ilk double-double'mı yapmıştım. Rekor olmazsa da ilkler her zaman önemlidir. Özellikle ligimizde ve WNBA'de ribaund lideri seçilen bir oyuncuya karşı olunca. Bunu hiç unutamam.

Seni kime sorsam "En iyi arkadaşım. En iyi onunla anlaşıyorum" diyor. Şeytan tüyü mü var sende?
- Böyle bir soru beni çok mutlu etti. Buna ne denir gerçekten bilmiyorum. Ama bunun için de özel bir şey yapmıyorum. Galiba o kadar büyük bir kalbim var ki; içinde herkese yer var yani. :)

Peki sen gerek Kayseri, gerekse de Milli Takım’da en iyi kiminle anlaşıyorsun?
- Herkesle iyi anlaşırım. bir seçim yapmam gerekirse Milli Takım’da zaten oda arkadaşım olan Tuğçe ile, Kayseri’de de ev arkadaşım Sinem ile iyi anlaşırdım :)

Saf biri misin, yoksa bu görüntünün altında hınzır, asi bir kişilik mi yatıyor?
- İlginç bir soru ama genellikle çok doğal ve saf olduğumu söylerler. Ben de bu yüzden böyle olduğumu düşünüyorum. Ama sinsilik, hınzırlık, asilik gibi şeylerin genlerimde olmadığına eminim. Ama içten içe pozitif anlamda bir hırsım da vardır.

Bunca yıl Kayseri’de kaldın. En iyi yapmayı öğrendiğin Kayseri yemeği hangisi?
- Yağlama.

Kayseri’de en çok nereye giderdin? Örneğin Lara hiç Starbucsk’tan çıkmazmış.
- Ben de kahve içmeye oraya gidiyorum. Bir de W Paradise diye bir cafe&restoran var, kendimizi evimizde gibi hissediyoruz orada. Arkadaşlarla genellikle oraya giderdik.

Kayseri’nin mantısı mı? Pastırması mı? Sucuğu mu desem? Hangisini seçersin?
- Hiç birini seçmem, yağlamayı seçerim :) 

En çok parayı nereye harcarsın? Yemeğe mi, giyime mi, kozmetiğe mi? Ya da başka bir şeye mi?
- Kesinlikle yemeğe.

Araban var mı? Varsa markasını merak ettim?
- Var, markası Hyundai.
"Kayseri’deki taraftarlar benim ailem gibiydi"

Geriye dönüp baktığında Kayseri’deki 9 senende keşke şunu da yapsaydım da öyle ayrılsaydım dediğin bir şey var mı?
- Olmaz mı? Kayseri’deki taraftarlar benim ailem gibiydi. 9 yıl boyunca bana verdikleri destek için onlara çok minnettarım. Keşke onlara bir kupa hediye edebilseydim. 3 yıl önce son saniyelerde elimizden kaçırdığımız Kadınlar EuroCup kupası hâlâ içimde bir uktedir.

Bana başından geçen ilginç bir anıyı anlatır mısın?.
- Kayseri'ye geldiğim ilk yıl ilk defa kadroya girmiştim. EuroCup maçıydı hiç unutmuyorum. O zamanlar eski salondaydık ve salon full doluydu. Benimse heyecandan bacaklarım titriyordu. Seremoni başladı ve sıra bana geldi. Sahaya çıkmak için hareketlendiğim anda yanımdaki takım arkadaşım Jackie Moore bana sıçrayıp omuz attı. O an ben hiç beklemiyordum öyle bir hareketi. Önceden bana dediyse bile heyecandan anlamamışımdır. Zaten heyecanlıyım bir de o beklemediğim çarpma sayesinde yere düştüm. O an çok utanmıştım. Davut Abi ve Ayhan Abi'nin bakışları ve şaşkınlıkları hâlâ aklımda. Şimdi ise her hatırladığımda gülüyorum.

Bir TV binasına gittin, eline bir yazı verdiler "Spikerimiz aniden hastalandı, şunu okur musun?’" dediler. Ne yaparsın, heyecanlanır mısın?
- Heyecanlansam da yardımcı olmaya çalışırım herhalde. Ama becerebileceğimden emin değilim:) 
 
İnternette biraz araştırma yaptım senin ismini televizyoncu Esra Erol ile de karıştıran var. Hiç oldu mu böyle bir şey?
- Bir defasında Adana’da bir maçta beni Esra Erol diye anons ettiler, sahaya gülerek çıkmıştım.

Türkiye’de kadın basketbolunda uzun oyuncu nadiren yetişiyor. Şöyle bir baktığımızda Nevriye bıraktıktan sonra sen ve Tilbe varsınız? Ne olacak bu işin sonu?
- Evet nadiren yetişmesi üzücü ama bence bu konuya da gereken önem verilmiyor. Herkes bardağın hangi tarafını görmek isterse oraya bakıyor. Bizim "Türkiye" ligimizde, Türk oyuncular olarak yeterli süre alamıyoruz. Maçlarda oynamayarak bir oyuncunun sadece antrenmanlarında basketbolunu geliştirmesi de bir yere kadar olmaz mı? Devşirmelere baktığımızda neredeyse bütün devşirme oyuncular da uzun pozisyonunda. Uzun-kısa ayrımı yapmadan Türk oyuncular olarak işimizin gerçekten çok zor olduğunu düşünüyorum. Ama tabii ki bizlerde bunu kabullenip kabuğumuza çekilmiyoruz. Daha çok çalışıp, daha çok ilerlemek için çabalıyoruz. İşin sonunu tam olarak kestiremesem de alttan gelen İlayda Güner'i çok beğendiğimi ve takip ettiğimi söylemek istiyorum. İnşallah iyi yerlere gelir.

Milli Takımımız’ın Rio şansı için ne diyeceksin?
- Gerçekten çok çalıştık ve çalışıyoruz. Tam anlamıyla konsantre olup, bu çalışmalarımızı sahaya yansıttığımız zaman her şeyi başaracağımıza inanıyorum. Türk'ün isteyip de başaramayacağı bir şey yoktur. Ben orada olsam da olmasam da takımımın en iyisini yapacağında ve en iyi sonuçla döneceğinden eminim. 

Kaynak: tbf

HABERE YORUM YAZIN

DİĞER KADIN A MİLLİ TAKIM HABERLERİ
Detay Sağ 1 - 300x300 (google)
Köşe Yazarları
Çok Okunan Haberler
Detay Sağ 2 erboy  - 300x250